مقایسه داروهای ضدافسردگی و TMS

روش های درمان افسردگی کدام است؟
بعد از پیدایش داروهای ضد افسردگی در دهه ی 1950، درمان افسردگی عموما شامل ترکیبی از دارو و مشاوره می شد. در نتیجه در دهه های گذشته مصرف قرص های ضد افسردگی به طور چشمگیری افزایش یافته است. در آمریکا 1 نفر از هر 10 نفر مصرف نوعی از داروهای ضدافسردگی را تجربه کرده است.تحقیقات اخیر اثربخشی و بی خطر بودن این داروها را مورد سوال قرار داده اند. درمانگرانی که داروهای ضد افسردگی تجویز می کنند نرخ پاسخدهی نسبی این داروها را 67 درصد گزارش می کنند که در مورد شرایط پلاسیبو این نرخ 33 درصد است. اما این گزارشات نرخ بالای بیمارانی که افسردگی شان به دارو جواب نداده است را توجیه نمی کند.

بهترین روش درمان افسردگی چیست؟
برخی از بیماران، افسردگی مقاوم به دارو را تجربه می کنند و ممکن است حتی بیش تر از 4 دوره ی درمانی ناموفق با دارو را پشت سر گذاشته باشند. برخی دیگر نیز ممکن است عوارض جانبی این داروها را غیرقابل تحمل بیابند و درمان را به خاطر شکایاتی نظیر حالت تهوع، یبوست، افزایش وزن، بی خوابی، کاهش میل جنسی، نقص های شناختی و احساس خستگی مداوم رها کنند. برای این گروه از بیماران TMS درمانی مناسب به نظر می رسد که می تواند یا جایگزین دارو و یا مکملی برای تقویت اثرات دارو باشد.
TMS درمانی است که اثر آن بر کاهش سمپتوم های افسردگی مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا قرار گرفته است. این درمان کاملا بی خطر بوده و در کلینیک های درمانی مورد استفاده قرار می گیرد. TMS هیچ کدام از عوارض جانبی داروهای ضدافسردگی را در پی ندارد. بیماران در حین درمان کاملا هوشیار بوده و هیچ ناراحتی را تجربه نکرده و می توانند بلافاصله پس از درمان به زندگی نرمال خود بازگردند.